เรื่องของหวย ซึ่งอยากจะเรียกว่าเป็นต้นตระกูลของล๊อตเตอรี หรือสลากกินแบ่งรัฐบาลในปัจจุบัน ตั้งต้นจากประเทศจีนมาก่อน คือราว พ.ศ.2364-2378 เรียกว่า ฮวยหวย เกิดขึ้นมาไม่นาน ก็แพร่หลายเข้ามาเมืองไทยในสมัยรัชกาลที่ 3 เมื่อราว พ.ศ.2378
รัชกาลที่ 3 ทรงมีพระราชดำริว่าเงินหายไปหมดสงสัยว่าจะเอาไปซื้อฝิ่นเก็บตุนไว้ จึงทรงสั่งให้เผาฝิ่นเสียให้หมด แต่ตัวเงินก็ยังไม่มีในตลาด จีนหง พระศรีไชยบาน จึงกราบทูลว่า เงินที่หายไปนั้นส่วนใหญ่ก็เพราะราษฎรเอาไปฝังดินไว้เป็นจำนวนมาก ไม่ยอมใช้จ่าย ถ้าเป็นอย่างนี้ที่เมืองจีน แก้ปัญหาโดยการตั้งหวย จึงโปรดเกล้าฯให้จีนหงตั้งหวยขึ้นมา
วิธีการเล่นหวยในจีนนั้นเขาทำแผ่นป้ายเล็กๆ 34 ป้าย เขียนชื่อคนโบราณที่มีชื่อเสียง ลงไปป้ายละชื่อ เช่น สามหวย ง่วยโป๊ เป็นต้น ถ้าเป็นเดี๋ยวนี้คงใส่ชื่อ เติ้งเสี่ยวผิง โกวเล้ง หรือเผลอๆอาจมี เต้าหมิงซื่อ จ่ายไจ๋ อะไรทำนองนี้
ทีนี้เมื่อเอาหวยมาเล่นในเมืองไทย คนไทยอ่านหนังสือจีนไม่ออก พูดจีนก็ไม่ได้ เจ้าสัวหงก็เลยคิดเอาตัวอักษรไทยเข้ากำกับแทนหนังสือจีน อักษรไทยมี ๔๔ ตัว ใช้เป็นตัวหวยเสีย ๓๖ ตัว เหลือที่ไม่ได้เอามาใช้ ๘ ตัว คือ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ศ และ ษ จึงเรียกกันว่า หวย ก ข ต่อมาก็มีเรื่องมีราวกัน (ซึ่งจะขอข้ามในรายละเอียดไปบ้างด้วยเกรงว่าจะยาวเกินไป) จนสุดท้ายตัดลงเหลือ ๓๔ ตัว คือตัดตัวหวยที่เกิดเรื่องออกสองตัว คือ ง.จีเกา กับ ธ.ไท้เผงออก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น